Poseł do Parlamentu Europejskiego prof. Ryszard Legutko złożył interpelację do Komisji Europejskiej w sprawie sposóbu rozumienia przez Komisję art. 10 ust.1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 211/2011 Parlamentu i Rady z 16 lutego 2011 r. w sprawie inicjatywy obywatelskiej. W imieniu komisji odpowiedzi udzielił komisarz Maroš Šefčovič.
Treść zapytania :
Proszę by Komisja przedstawiła własną interpretację artykułu 10 ust. 1 lit. c) rozporządzenia 211/2011. W szczególności, proszę o wyjaśnienie:
– Jakim standardom powinien odpowiadać komunikat, który Komisja zobowiązana jest wydać zgodnie z tym przepisem (tj. czy obowiązek Komisji ogranicza się tylko do opublikowania komunikatu z treścią postanowienia czy też powinna wskazać transparentne, logiczne i rozstrzygające przesłanki, na których postanowienie to zostało oparte)?
– Czy Komisja uznaje komunikaty wydane zgodnie z art. 10 ust.1 lit. c) rozporządzenia 211/2011 za podlegające kontroli sądowej (np. wówczas gdy Komisja, pomimo poparcia inicjatywy przez ponad 1 milion obywateli, nie podejmuje prac legislacyjnych)?
– Czy uważa, że ewentualna odmowa podjęcia przez Komisję działań w sprawie skutecznie przeprowadzonej inicjatywy obywatelskiej musi być oparta na obiektywnych przesłankach, czy też wystarczy sama niechęć względem celów inicjatywy lub jej organizatorów?
Odpowiedź udzielona przez komisarza Maroša Šefčoviča w imieniu Komisji :
Zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. c) rozporządzenia w sprawie inicjatywy obywatelskiej (zwanego dalej rozporządzeniem)[1] w odpowiedzi na przedłożoną inicjatywę obywatelską Komisja musi przedstawić swoje „prawne i polityczne wnioski dotyczące tej inicjatywy obywatelskiej, informacje na temat ewentualnych działań, jakie zamierza podjąć, oraz uzasadnienie podjęcia lub niepodjęcia tych działań”. Komisja postąpiła tak w dwóch komunikatach wydanych w odpowiedzi na pierwsze dwie inicjatywy, pod którymi zebrano wymaganą liczbę podpisów („Dostęp do wody i kanalizacji jest prawem człowieka! Woda jest dobrem publicznym, nie towarem!”[2] oraz „Jeden z nas”[3]).
Zgodnie z definicją zawartą w art. 11 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej oraz w rozporządzeniu europejska inicjatywa obywatelska umożliwia obywatelom zwrócenie się do Komisji o przedłożenie wniosku w sprawie aktu prawnego. Choć Komisja musi poważnie rozważyć wnioski składane przez obywateli i przedstawić obiektywne podstawy swojego stanowiska, nie jest ona jednak zobowiązana do przedłożenia projektu aktu prawnego w sprawie, której dotyczy europejska inicjatywa obywatelska. Komisja uważa, że komunikat wydany zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nie podlega kontroli sądowej, ale kwestię tę będzie musiał ostatecznie rozstrzygnąć Trybunał Sprawiedliwości.
Komisja gruntownie analizuje każdą inicjatywę, wyjaśnia proponowane działania, a w odpowiednich przypadkach podaje przyczyny niepodjęcia działań.
[1] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 211/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie inicjatywy obywatelskiej
[2] COM(2014) 177 final, komunikat Komisji w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej „Dostęp do wody i kanalizacji jest prawem człowieka! Woda jest dobrem publicznym, nie towarem!”: http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1407411263566&uri=CELEX:52014DC0177
[3] COM(2014) 355 final, komunikat Komisji w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej „Jeden z nas”: http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX%3A52014DC0355&qid=1407411168284
