Prof. Ryszard Legutko złożył w dniu 16 lutego 2011 r. interpelację skierowaną do Komisji Europejskiej w sprawie podatku europejskiego. Odpowiedzi udzielił komisarz Janusz Lewandowski. Poniżej treść interpelacji oraz odpowiedzi (proszę kliknąć w tytuł aktualności).
Treść interpelacji
W ciągu ostatniego czasu pojawiła się w dyskusji publicznej propozycja wprowadzenia podatku europejskiego. W dyskusji tej uczestniczył również pan Janusz Lewandowski, komisarz UE do spraw budżetu. Zwracam się z uprzejmą prośbą o odpowiedź na następujące pytanie:
Jakie jest oficjalne stanowisko w powyższej sprawie pana Komisarza UE do spraw budżetu?
Odpowiedź na interpelację udzielona przez komisarza Janusza Lewandowskiego
Komisja przedstawiła szereg uwag w kwestii zasobów własnych w kontekście komunikatu w sprawie przeglądu budżetu.
Jak wskazano w komunikacie, nowe zasoby własne mogłyby w pełni zastąpić obecne zasoby własne oparte na VAT, jak również ograniczyć wielkość zasobów opartych na DNB, pochodzących bezpośrednio z budżetów krajowych. Wprowadzenie nowych zasobów własnych odzwierciedlałoby stopniowe przechodzenie na strukturę budżetu ukierunkowaną na polityki bliższe obywatelom UE, co ma na celu tworzenie europejskich dóbr publicznych oraz wyższej europejskiej wartości dodanej. Mogłoby to służyć osiąganiu istotnych unijnych lub międzynarodowych celów polityki, np. w odniesieniu do rozwoju, do rynków finansowych lub zmian klimatu lub być ściśle z nimi związane.
Wprowadzenia nowych zasobów własnych nie należy mylnie postrzegać jako zmiany w odniesieniu do suwerenności podatkowej. Uprawnienia w zakresie niezależnego pobierania podatków na szczeblu europejskim nie są przedmiotem toczących się dyskusji i Komisja nie planuje przedstawić żadnych tego rodzaju wniosków. Krajowa suwerenność podatkowa pozostaje nienaruszona. Propozycja Komisji zakłada raczej powrót do mechanizmów finansowania bliższych mechanizmom opracowanym przez założycieli UE, takim jak cła pobierane w oparciu o jednolitą stawkę.
Przy analizie ewentualnych nowych zasobów własnych istotne wydają się następujące kryteria:
– nowe zasoby własne powinny być ściśle związane z dorobkiem i celami UE, co służyłoby zwiększaniu spójności i efektywności całego budżetu w kontekście realizacji priorytetów polityki UE. W tym względzie należy pamiętać o przepisie zawartym w art. 2 ust. 2 decyzji w sprawie zasobów własnych
– nowe zasoby własne powinny mieć charakter transgraniczny i być oparte na systemie obejmującym cały rynek wewnętrzny;
– powinny mieć zharmonizowaną podstawę, co pozwalałoby zapewnić jednakowe stosowane zasobów na całym terenie Unii;
– jeżeli byłoby to praktycznie wykonalne, wpływy z nowych zasobów powinny być pobierane bezpośrednio przez UE poza budżetami krajowymi; – nowe zasoby własne powinny być stosowanie w sposób godziwy i sprawiedliwy; nie powinny także pogarszać sytuacji w zakresie korekt;
– powinien być uwzględniany łączny wpływ na poszczególne sektory; – nowe zasoby własne nie powinny wiązać się ze znacznymi nowymi obowiązkami administracyjnymi UE w zakresie poboru.
Komisja uważa, że jako ewentualne źródła zasobów własnych można rozważyć poniższe sposoby finansowania, przy czym ich lista nie jest wyczerpująca; można by w ten sposób stopniowo eliminować wkłady krajowe, co oznaczałoby mniejsze obciążenie dla budżetów krajowych:
– opodatkowanie sektora finansowego przez UE,
– dochody UE pochodzące z aukcji w ramach system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych,
– opłata unijna związana z transportem lotniczym, – VAT-UE,
– unijny podatek energetyczny,
– unijny podatek dochodowy od osób prawnych.
Każdy z tych sposobów finansowania ma swoją specyfikę oraz swoje wady i zalety. W świetle otrzymanych uwag Komisja przedłoży propozycje w ramach swoich kompleksowych wniosków dotyczących kolejnych wieloletnich ram finansowych.
Komisja bada obecnie bardziej szczegółowo poszczególne możliwości. Każda propozycja będzie opierać się na rzetelnej analizie aspektów technicznych i politycznych.
