Prof. Ryszard Legutko złożył interpelację skierowaną do Komisji Europejskiej w sprawie Kolei Dużych Prędkości, linia Wrocław/Poznań–Łódź–Warszawa. Odpowiedzi udzielił wiceprzewodniczący Siim Kallas.
Treść interpelacji
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w polskim rządzie Sławomir Nowak poinformował o wstrzymaniu prac nad Kolejami Dużych Prędkości (Wrocław/Poznań–Łódź–Warszawa). Prace mają być zawieszone do 2030 r. Wstrzymanie prac Minister Transportu motywował brakiem środków finansowych. Szacowany koszt budowy linii wynosi około 20 mld zł.
W związku z powyższym bardzo proszę o odpowiedź na następujące pytania.
1. Czy w nowym okresie programowania funduszy europejskich na lata 2014-2020 Komisja przewiduje środki, które mogą być wykorzystane na realizację tego projektu?
2. Jakie źródło finansowania tego projektu może wskazać Komisja ze środków, które są w jej dyspozycji?
Odpowiedź na interpelację
Komisja będzie wspierać prace dotyczące linii dużych prędkości przy pomocy środków z Fundszu Spójności, programu TEN-T, przyszłego instrumentu „Łącząc Europę” oraz innych zasobów. W szczególności linia dużych prędkości Warszawa – Łódź – Poznań/Wrocław została uwzględniona we wniosku Komisji w sprawie unijnych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej(TEN-T) z dnia 19 października 2011 r. Uwzględniając plany byłego rządu, odcinek ten włączono również do sieci bazowej, która ma zostać ukończona do 2030 r. W projekcie wniosku Komisji w sprawie instrumentu „Łącząc Europę” badania dotyczące linii dużych prędkości wymieniono jako kwalifikujące się do otrzymania pomocy w najbliższym okresie finansowania, tj. w latach 2014-2020.
Polska sieć kolejowa wymaga znacznej modernizacji. Poprawa jej jakości jest konieczna, aby możliwe było zaspokojenie rosnącego popytu na usługi transportowe oraz ograniczenie zależności od dostaw ropy. Priorytetem powinno być uzupełnienie transeuropejskiej sieci transportowej, zwłaszcza wzdłuż głównych korytarzy transportu towarowego w Polsce, w tym CE/E 20, CE/E 65, CE/E 75, E59 oraz CE/E 30, w przypadku których szacunkowy koszt wynosi około 20 miliardów euro. Wymaga to długoterminowych programów finansowania i zobowiązań ze strony rządów. Warunki inwestycji w infrastrukturę muszą być stabilne w perspektywie długoterminowej.
