W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku na mocy dekretu Rady Państwa wprowadzono w Polsce stan wojenny. Utworzono Wojskową Radę Ocalenia Narodowego, a władza w PRL została przejęta wojsko. Wolnościowy zryw „Solidarności” został stłumiony, pogrzebane zostały nadzieje milionów Polaków na lepsze jutro.
O wprowadzeniu stanu wojennego poinformował gen. Wojciech Jaruzelski w przemówieniu, które o godzinie 6:00 wyemitowały radio i telewizja.
Wśród oficjalnych powodów wprowadzenia stanu wojennego wymienia się coraz gorszą sytuację gospodarczą w kraju, a przede wszystkim grożącą Polsce interwencję zbrojną pozostałych państw Układu Warszawskiego. Oczywiście przyczynę tego zagrożenia władze PRL upatrywały w opozycji solidarnościowej. Znamienny jest fakt, że stan wojenny wprowadzono 16 miesięcy po fali strajków w 1980 roku, które doprowadziły do powstania NSZZ „Solidarność”.
Po wprowadzeniu stanu wojennego zawieszono naukę w szkołach, przerwano łączność telefoniczną i wprowadzono godzinę milicyjną. Wyrazem oporu społecznego wobec władzy były akcje strajkowe na terenie kopalń, hut, stoczni i portów. Podczas pacyfikacji kopalni „Wujek” przez ZOMO i wojsko zginęło 9 górników. Ogółem w stanie wojennym zginęło kilkudziesięciu uczestników akcji protestacyjnych (co najmniej 91 osób). Ponadto łącznie ponad 10 tysięcy ludzi, w tym większość członków Komisji Krajowej „Solidarności”, zostało internowanych bądź aresztowanych.
Pomimo, że minęło już ćwierć wieku od dnia wprowadzenia stanu wojennego, jego przywódcy do dzisiaj nie zostali osądzeni.
fot. Wikimedia Commons, autor: J. Żołnierkiewicz, źródło: http://www.solidarnosc.gov.pl/index.php?document=48
